* Van de predikant en pastoraalwerker

Van de predikant (01-2023)

Oud en Nieuw
Om de tijd te markeren, vieren we Oud en Nieuw. Bij schrijven van dit stukje moet dat nog gebeuren (het is 21 december?) . De oliebollen zijn net besteld bij de gymvereniging. Meerdere zakken, want hier in huis zal een ?keuring? worden georganiseerd door de kinderen, met hun vrienden; welke oliebol is het lekkerst?.? Ik vind die van de gymvereniging altijd uitstekend (en een sympathieke club) maar je hebt ze ook van bakker Timmer, de kraam bij de AH, de supermarkten en van thuis-bakkers?en de meningen zijn verdeeld. Ik kan u de uitkomst dus nog niet melden maar er zal zeer kritisch geproefd worden!

Nu verandert er in de tijd niks op Oudjaar of Nieuwjaar. Het is gewoon weer een nieuwe dag. De tijd trekt zich niets van ons aan. Toch is het een mooie en goede gewoonte om de tijd te markeren. Een periode af te sluiten, om weer verder te kunnen, op de toekomst gericht. Dat is heilzaam, helemaal als je het met elkaar doet.
In de kerk doen we dat heel sterk?de tijd markeren. Door de week een ritme te geven en zondags bij elkaar te komen. Door feesten te vieren in het ritme van het liturgische jaar. Gewone tijd onderscheiden we daarmee van ?heilige ?tijd. ?Heilig? in de zin van apart gezet, toegewijd aan?.. Door dat te doen bepalen we ons bij ons leven, doorbreken we de sleur van alle dag, nemen even afstand, maken ruimte. Voor elkaar en voor de Eeuwige. Als Bron van ons bestaan.
Elke zondag opnieuw. In die ?geheiligde? tijd ervaren we dat we bij elkaar horen en dat we verbonden zijn met iets wat groter is dan onze individuele levens. En dat bevrijdt ons van stilstand, van ?alles bij het oude?.
Met Oud en Nieuw doen we dat met de mensen buiten de kerk, de dorpsgemeenschap, buren, familie. Vuurwerk en het glas heffen, willekeurige en ook wat dwingende rituelen, horen erbij en zijn me door de jaren heen steeds dierbaarder geworden. Het is een ritueel dat ervoor zorgt dat we samen de donkere periode van het jaar doorkomen.
Die donkere periode werd verlicht door het vieren van Kerst. Na twee jaar alleen on-line, nu met een volle kerk. Heerlijk!
Ik wil dit oude jaar graag afsluiten met mijn dank uit te spreken aan allen die zich zo inzetten voor onze geloofsgemeenschap. Allen met wie ik als predikant dit jaar zo plezierig heb samen gewerkt en van alles beleefd. En voor alle ontmoetingen bij mensen thuis, in groepen of ?n op ?n. Het was weer een rijk jaar!
Het nieuwe jaar is begonnen. Ik wens en hoop dat we elkaar veel zullen ontmoeten op het ritme dat de kerk ons geeft. Dat we met elkaar de tijd ?heiligen?. En daarmee ons leven.
Wikke Huizing.

(12-2022)

Laatste zondag kerkelijk jaar:
20 November werd, tijdens de laatste zondag van het kerkelijk jaar, stil gestaan bij de gemeenteleden die het afgelopen jaar zijn overleden. Dominee Wikke Huizing had samen met de ouderlingen een mooie dienst gemaakt. Organist was Jan Kruithof. We startten met lied 601 ?Licht dat ons aanstoot in de morgen?. Er waren diverse kinderen in de kerk, die vanwege het overlijden van hun oma of opa, meegekomen waren. Zij gingen met Jolanda van Groningen naar de kindernevendienst, maar waren op tijd terug voor het gedachtenisgedeelte. We lazen Mattheus 5 verzen 1 tot en met 12. In de overdenking ging Wikke in op condoleren en feliciteren. Jezus verwisselt de twee met elkaar, keert ze om. Eerst lijkt dat wreed maar het benadrukt juist het Bijbelse geloof dat bij God degenen die het niet getroffen hebben, in het Koninkrijk de ereburgers zijn. Met degenen die zich voor hen inzetten. Mooi verwoord in vers 12: ?Verheug je en juich, want je zult rijkelijk beloond worden in de hemel; zo immers vervolgden ze voor jullie de profeten?. Desondanks blijft het verdriet om onze overledenen groot.

Op de achterkant van de orde van dienst stond de tekst van Hanna Lam. Het laatste vers herhalen we hier:

De mensen van voorbij
Zij worden niet vergeten.
De mensen van voorbij
Zijn in een ander weten.
Bij God mogen ze wonen,
Daar waar geen pijn kan komen.
De mensen van voorbij,
Zijn in het licht, zijn vrij.

In dit vers, komt de samenhang tussen condoleren en feliciteren bij elkaar. Dank aan allen die deze dienst hebben voorbereid en uitgevoerd.
Namens de kerkenraad, Marjan Nicolay-Mosk en Wikke Huizing

Van de predikant (11-2022)
Roerige tijden
'Het aanzien van de lucht weet gij te onderscheiden, maar kunt gij het de tekenen der tijden niet'? (vert. NBG 1951)
Nu de oorlog in de Oekra? voortduurt en we de gevolgen daarvan in onze eigen portemonnee voelen, neemt de onrust over de tijd waarin we leven toe. Dit komt bovenop de al langere spanning rond corona, klimaatverandering, tweedeling(en) in de maatschappij, verlies van vertrouwen in politiek en overheid, onzekerheden op gebied van gender, het meningencircus in de media ?.(ik gooi maar wat zaken op een hoop). Roerige tijden. Dat is overigens van alle tijden, dus een beetje een dooddoener. Mnaar de ene roerigheid zit ons dichter op de huid, dan de ander. En het maakt nogal uit hoe je de tijd 'leest', interpreteert. Ook in de tijd van Jezus en de evangelisten was dat een kwestie. In de geciteerde tekst uit Matthe? daagt Jezus zijn toehoorders uit. Om eens wat scherper en met een andere, nieuwe, blik naar de werkelijkheid te kijken. Er het onrecht ? de vrede in aan te wijzen. En te kiezen waar ze voor willen gaan. Opdat ze God niet uit het oog zullen verliezen.
Nu zijn de Bijbelse tijden de onze niet. Klimaatverandering, oorlog op wereldschaal, gas-problematiek, de inrichting van politiek en maatschappij, ze zijn fundamenteel anders. Dus Bijbelteksten ?n op ?n op onze werkelijkheid leggen, gaat niet werken.
Wel is het goed om het met elkaar te hebben over onze ervaring van de werkelijkheid. Door wie en wat laten we ons leiden? Waar zijn we bang voor, waar worden we blij van? Waar maken we ons zorgen over, wat zijn onze mogelijkheden om ons te weren tegen die zorgen?
Juist in een christelijke gemeente mogen die vragen nadrukkelijk gedeeld worden.
In het komende seizoen worden we (mede daartoe) 'aan tafel!' geroepen. Aan de tafel van de Heer, aan de tafels in De Schakel en de kerk, aan onze keuken/woonkamertafels. Te beginnen op de Startzondag. Tafels in de gemeente zijn uit principe rond, gezellig, goed verzorgd en uitnodigend. Het nieuwe gemeentegidsje wijst daartoe de weg, evenals de mededelingen in Kerkblad en Zondagsbrieven. Hou ze goed in de gaten en wees welkom!     ds. Wikke Huizing

Pastoraat (10-2022)
Bij een heel aantal gemeenteleden speelt langdurige ziekte, dan wel een chronische kwaal, die het dagelijkse leven be?loedt. Mensen leven van consult naar consult, zien uit naar uitslagen van scans of andere onderzoeken. Telkens levert dat spanning op; is er verbetering te zien of juist verslechtering?.hoe zijn de kansen op eventueel herstel? Tegelijkertijd gaat het 'gewone' leven door. Maar echt gewoon is het niet meer. Of beter?er is een nieuw 'gewoon' want velen passen zich op bewonderenswaardige wijze aan de omstandigheden aan. Uit noodzaak? maar toch, je moet het maar opbrengen. En soms gaat het ook een tijdje niet. En moet er een nieuwe houding gevonden worden, door verdriet heen. Dat vergt veel van degene die het betreft en haar/zijn naasten.
Met bezoeken en op andere wijze, proberen we met elkaar mee te leven en elkaar moed en zegen toe te wensen. Er worden heel wat telefoontjes gepleegd en kaarten verstuurd. Ook de Whats-App raakt steeds meer ingeburgerd. Laten we dat vooral volhouden en zo nodig uitbreiden. Niets doet zo goed als een aardig woord van iemand die met je meeleeft. Of een daad van hulp of aandacht. Daar is Gods geest in aanwezig.
Vanaf deze plaats wensen we iedereen die het betreft goede moed, aandacht en Gods zegen toe!
Predikant en ouderlingen.

Afscheid van een mooie Texelse tijd! (07-2022)

Bij deze wil ik u laten weten dat mijn tijd als kerkelijk werker er alweer bijna op zit in Den Burg. Per 1 September ga ik beginnen in de Protestantse Gemeente in Purmerend als kerkelijk werker.
Ik werk nog tot en met de eerste week van augustus en per 10 augustus gaat mijn vakantie in t/m 31 augustus.
Wat gaat 2,5 jaar snel en zeker als er in die tijd ook nog het corona-virus rondwaart. Als ik terugkijk dan is er een hoop gebeurd in deze 2,5 jaar.
Velen van u heb ik mogen ontmoeten bij allerlei gebeurtenissen in uw leven. Er werd vreugde en verdriet gedeeld. Ik mocht mensen, thuis, in het ziekenhuis, tehuizen of klinieken bezoeken. Er is gehuild en gelachen.
Dank u wel voor uw vertrouwen wat u in mij heeft gesteld, de hartelijke woorden, het delen van zoveel verhalen en gebeden.

We hadden ontmoetingen waarin we soms heel even het gelaat van 'de Ander' mochten zien.
In dat licht en het vertrouwen werk ik; God die is en zegt 'Ik zal er zijn'.
Toen ik dit overpeinsde en bij deze zin kwam kreeg ik tegelijkertijd de bevestiging van mijn contract in de nieuwe gemeente waar ik ga werken.
Dat dan ook nog mijn collega deze 'Godsnaam' gebruikt in zijn digitale introductie van zichzelf maakte het helemaal bijzonder. Dat was voor mij een bevestiging dat het goed is.

Met genoegen kijk ik terug naar de afgelopen tijd. Toen ik nog maar net bezig was in Den Burg brak het corona-virus uit. Ondanks deze tegenslag kon ik toch het fotoproject maken en mocht ik velen van u fotograferen.
Ik denk aan de Kerst-inloop en hoe fijn het was om eindelijk dingen te kunnen organiseren en hoe lastig toen alles stil stond. Er waren en er zijn nog zoveel plannen.
Ook vond ik het zeer fijn om een Kerstverhaal met accordeonist Cor van de Knaap te mogen vertellen, hoewel we het destijds ineens digitaal moesten doen.
Gelukkig kon ik in die Corona 'stilstand' wel door gaan met mijn bezoeken.
De afgelopen Paas-inloop was een warme ontmoeting met allen en hier werd zichtbaar hoe erg mensen dit contact met elkaar gemist hadden.
Nooit heb ik de reis naar Texel toe als een obstakel gezien.

In het begin kon ik gebruik maken van overnachtingen in de pastorie van de Poort en na dat die verkocht was (ik heb er nog een mooie filmcompilatie van kunnen maken van het afscheid van de Poort) kon ik in Oosterend in de Parel overnachten. Doordat ik daar ook nog een mooie tijd Pastoraat kon verlenen na het vertrek van Ds.Kees de Jong heb ik het eiland aardig leren kennen.

Nu is het weer tijd om op te staan en verder te gaan. Ik wens u bij deze de zegenbede toe, die ik in het begin op kaarten heb laten drukken en wat ik u ten zeerste toewens:
Moge de weg je tegemoetkomen
Moge de wind in je rug zijn
Moge de zon je gezicht verwarmen de regen je velden beregenen En tot we elkaar weerzien,
Moge God je vasthouden in de palm van Zijn hand. 
Hartelijke groet, Jessica Heetebrij, 0612302230, (Grote Sloot 53, 1754JB Burgerbrug)

Van de predikant (02-2017)
En toen was het zover. Bevestiging en intrede in de Protestantse Gemeente. De vorige maand schreef ik dat ik ertegenop zag, ernaar uit keek. De middag zelf was, in mijn beleving, een mooie mix van serieus ritueel en verkondiging, aandacht en humor, spanning en ontspanning. En wat zag de kerk er mooi uit! Nog niet eerder had ik haar in zo'n smaakvolle bloemenhulde gezien. Ook de overige organisatie was dik in orde. Van vrienden, familie en gemeenteleden heb ik alle lof gehoord voor de ontvangst en de receptie. Bij deze geef ik die pluim graag door.

In het colofon op de eerste pagina van onze gemeente in dit blad is een extra (mobiel) telefoonnummer (06-1087 2089) achter mijn naam geplaatst. Zo ben ik nog makkelijker te benaderen. We hebben afgesproken dat de maandag mijn vrije dag is.  Wikke Huizing


In de Doopsgezinde traditie, waar ik toe behoor,
 wordt door predikanten geen toga gedragen.
 Dit heeft te maken met het ontbreken van een
 strikte ambtsopvatting. Bij Doopsgezinden
 zijn alle gelovigen in principe "priesters".
 Dat heet het "priesterschap aller gelovigen". 
 In de praktijk is het echter handig als je een
 zuster of broeder 'vrijstelt' om het vak van
 predikant te leren en uit te oefenen.
 Daar horen echter geen uiterlijke tekens bij.
 Het niet dragen van een toga heeft voordelen en
 nadelen.
 Het voordeel is dat je jezelf af en toe op een nieuw
 jurkje mag trakteren.
 Afgelopen Pinkster vond ik het daarvoor wel weer tijd.
 Nadeel is dat dit aandacht en geld kost.
 Met een toga ben je in ?n keer klaar en als het
 koud is trek je gewoon een extra kledingstuk
 eronder aan.  Maar het is wel een saai gezicht,
 zelfs met een gekleurde stola.
 Een zomerse jurk, dus, voor de komende maanden. 
 Wikke Huizing
 

 Pinksteren met de kinderen

Paaswake gezien via een avondmaalkelk