Van de predikant en pastoraalwerker

Van de predikant (11-2021)

November is de oogstmaand. Dan vieren we de Dankdag voor Gewas en Arbeid. Deze keer met een themadienst en gebak bij de koffie. Besloten is om geen aansluitende maaltijd te houden. De agap?maaltijd op de Startzondag was een goede ervaring. Die vorm komt zeker nog eens terug maar niet al in november. Sinds jaar en dag is de viering van de oogst gekoppeld aan de viering van de arbeid. Dat lijkt logisch maar ik vind het altijd wat kunstmatig. De dankbaarheid voor de oogst, het feit dat we leven van wat de bedwongen natuur in de landbouw ons geeft aan voedsel en kracht, is iets anders dan allerlei kwesties rond werk, arbeidsmarkt, inkomen ed. Met het laatste hebben we het over hoe onze samenleving rond werk is ingericht. Het afgelopen jaar werd door corona nog eens hard duidelijk hoe scheef de verhoudingen daar liggen: grote concerns die miljoenen aan staatssteun opslokten omdat ze duur betaalde mensen in dienst hebben en daarnaast ZZP-ers die zonder enig vangnet (geen of weinig steun) eruit werden gezet. Op 7 november zullen we in de viering iets meer op arbeid inzetten dan op de oogst.

Het consulentschap voor de Waddengemeente bestond de afgelopen maanden uit het begeleiden van de beroepingscommissie. Dat was deze keer geen moeilijke taak; genoeg sollicitanten en een unanieme keuze voor een kandidaat. Als dit Kerkblad uitkomt heeft de Waddengemeente kennis gemaakt met de betrokkenen en gestemd. Ik kijk uit naar de komst van de collega?s. Om met hen de samenwerking tussen de gemeenten nog meer vorm te geven.
Wekelijks houd ik de coronacijfers voor Texel in de gaten via het corona-dashboard. Hoe het kan, weet ik niet, maar Texel houdt al weken ?de nul?. Terwijl er w? getest wordt. En er enorm veel gasten op het eiland zijn. Dat kan ons bemoedigen in het samenkomen van de gemeente; in diensten en kringen en bijeenkomsten. Tot ziens en hartelijke groet!
ds. Wikke Huizing

Wandelen met de predikant (11-2021)
Vanaf woensdag 3 november sta ik elke woensdag om 13.30 uur bij de ingang van de Burght. We praten over alles en nog wat. U bent van harte welkom om mee te wandelen. 

Van de predikant  (10-2021)
 Laat overal bloemen bloeien..
De bladeren aan de bomen in het bos en in de tuin zijn nog steeds groen. De komende maand zullen ze  verkleuren en op de grond vallen. In een doorgaande cyclus van vergaan en ontstaan. Een spektakel van kleur en geur dat de winter aankondigt. Ik kan er elk jaar zeer van genieten. Dat we zo?n mooie wisseling van seizoenen kennen, ervaar ik als een zegen.
Deze natte zomer zorgde de regen ervoor dat er veel wilde bloemen tot bloei kwamen. Al die papavers en korenbloemen in de bermen, prachtig!

In de stad Nevers zag ik deze bloem op een muur . Ze trof me als een krachtig teken van levenslust. In een straatje waar niet veel lijkt te mogen, in ieder geval niet parkeren, en waar het huis een lekkende goot heeft, worden beide gegevens omgezet in bloei. Uit twee in principe deprimerende dingen wordt iets levends, iets moois,  gemaakt.
De "kunstenaar moet een "gelovig" mens zijn. Iemand die gelooft in het leven. Is het niet de Eeuwige zelf die ons leven laat zien waar het niet meer mogelijk leek? Die ons altijd weer door het duister heen haalt naar het licht. Het duister, het negatieve, de onmogelijkheid, het uitzichtloze, de dood,  ? er. Dat kan en hoeft niemand te ontkennen. De herfst en de winter zijn onderdeel van ons leven. Maar daarin hoeven we niet te wanhopen. Er zijn mensen die bloemen voor ons tekenen, er is een Kracht die ons doet leven , die ons omkeert. De warmte van de zomer gaat mee met ons de herfst in. Zoals de kracht van de Geest ook met ons is. Daar mogen we op vertrouwen.       Wikke Huizing

 

 (09-2021)
Met collega's op het eiland en aan "de overkant" heb ik regelmatig contact. Onderwerp van gesprek is deze weken de vraag; hoe gaan we in de gemeente zo goed mogelijk verder met de blijvende gevolgen van "corona"? Er is zelfs een brochure over verschenen vanuit het landelijke bureau van de kerk. Het speelt overal: de behoefte om groepswerk en ontmoetingen en kringen/cursussen te organiseren en de dreiging dat je die activiteiten weer moet afzeggen omdat de besmettingen stijgen en er maatregelen volgen. En dat afzeggen zuigt energie weg en werkt deprimerend. Het is overigens niet alleen corona dat roet in het eten gooit.

Een collega had deze zomer een paar buitenactiviteiten gepland en die gingen niet door vanwege slecht weer. We laten ons echter niet uit het veld slaan. En we gaan al helemaal niet klagen. In andere delen van de maatschappij zijn de moeilijkheden en inspanningen zoveel groter. Daarom in het volgende stukje de aankondiging van een activiteit die op het moment heel goed kan en zichzelf aandient. Op twee momenten aangeboden. (zie verderop in blad). Met het inloopspreekuur op vrijdagmorgen stop ik. Het heeft aardig gefunctioneerd maar ik besteed de komende weken de tijd liever aan individueel pastoraat bij mensen thuis of in gezamenlijke activiteit. Met wandelen op woensdagmiddag ga ik gewoon door. U kunt altijd mee.

In de stad Nevers liep ik tegen een prachtig hinkelblok aan in het stadspark. Het stond ook op de liturgie van de dienst op 22 augustus.
Het leven, en ook ons geloof, is soms net als hinkelen. Hinkelen is een verbastering van het werkwoord "hinken". ( Preciezer gezegd een "iteratief". Het geeft de voortdurende herhaling aan van een werkwoord) . Wie "hinkt" er wel eens niet in het leven? En voor velen is het een blijvend "hinken", een gemankeerd "gaan" doordat er verlies is geleden of omdat we beschadigd zijn geraakt. Dan in balans blijven, je evenwicht bewaren, is een hele kunst. Vooral als je ook nog over een obstakel moet springen dat in de weg ligt. (In het spel een blokje in een vak). In het hinkelblok op de foto spring je in negen sprongen naar de "hemel" en in negen sprongen weer terug naar de "aarde". Ik zie dat als een geloofservaring; dat via "sprongen" in je leven, ontwikkelingsstappen die je maakt door levenservaringen of dingen die je leert, je blik op de "aarde" verandert. Dat je leert kijken, met een "hemelse blik" naar je eigen leven en dat van anderen, met de beide benen op aarde. Bijbels gezien is een hemelse blik een scherpe en ook ruime blik. Die je gegeven wordt, als mogelijkheid. Die verder kijkt naar wat er op het eerste gezicht te zien is. Het gaat om "doorzien", "schouwen". Wie dat kan, wie zich daarvoor open stelt, kijkt milder en liefdevoller. Naar zichzelf en anderen. En valt daardoor misschien ook minder gauw om?..al blijft het balanceren.
Zo hinkelen we het komende seizoen in. We zien wel welke obstakels er komen, Misschien valt het mee. Maar laten we in ieder geval d?r-springen. Opstaan als we gevallen zijn. En elkaar daarmee helpen. Dan zijn we een gemeente die "wandelt/ springt met de Eeuwige".   Wikke Huizing
 

Hoe gaat het? (08-2012)
In mijn vorige stukje in het Kerkblad heb ik onder andere geschreven over Oosterend, waar ik, zoals u wellicht weet, momenteel als pastoraal werker werkzaam ben voor 8 uur per week. Ik vervul deze taak na vertrek van Kees de Jong voor de periode dat de gemeente vacant is. Erg leuk om Oosterend op deze wijze te leren kennen !
De vorige keer liet ik u ook weten, dat wij in "volle verwachting" waren en dat ik oma zou worden. Dat is 28 mei gebeurd en we zijn trotse grootouders van onze kleindochter Ayva Novi. De bevalling is goed gegaan, het gaat goed met de kersverse ouders en met het kind, daar zijn we erg dankbaar om.
Altijd zag en zie ik de glinstering in de ogen van mensen, als je over hun kleinkinderen begon of begint en die glinstering kunnen de mensen nu in onze ogen zien!
De zomer liet lang op zich wachten, maar gelukkig is het weer in het algemeen droog (??) en zonnig. De regenbuien hebben in ons dorp voor menig natte voeten gezorgd en wij konden merken dat onze garage en studio van het nieuwe huis lager lagen dan het huis zelf? Gelukkig niet andersom?..
De maatregelen in verband met corona worden gelukkig steeds meer versoepeld en we mogen eindelijk weer dingen ondernemen, in de kerkdienst elkaar ontmoeten, zacht zingen, naar concerten gaan en musea en restaurants bezoeken.
Ook op Texel begint het langzamerhand steeds drukker te worden.
Het is weer helemaal wennen voor mensen om na zo'n lange tijd op zichzelf aangewezen te zijn ook weer met anderen sociaal om te (kunnen) gaan. Voor veel mensen, die somber werden van alle maatregelen, een verademing.
Voor mensen, die het voor de coronatijd erg druk hadden, was deze tijd een mooie gelegenheid om kritisch te kijken naar wat echt nodig en belangrijk is in het leven. Goed om dit inzicht mee te nemen in het (bijna) normale leven en goed om dit proberen vast te houden.
Momenteel ben ik nu elke dinsdag en woensdag op Texel en met de activiteiten, die ik graag de komende tijd wil op gaan zetten, zal dat vaak nog een dag extra in de week zijn.
De komende tijd gaan we kijken welke activiteiten we kunnen opzetten ? weer nieuw leven in kunnen blazen en we hopen dat vanaf september allerlei dingen op de rit staan en dat we van start kunnen gaan. U leest er vast meer over in het volgende kerkblad.
Het geeft al moed dat het weer gaat stromen!
We hebben elkaar nodig om het Levend water helder te laten stromen uit de Levens Bron en om elkaar te bemoedigen.
Graag hoop ik u weer te zien, bij u thuis, in de kerk of bij de toekomstige activiteiten.
Vriendelijke groet,  
Jessica Heetebrij, Pastoraal werker Den Burg/Oosterend, 0612302230, jessicaheetebrij@zonnet.nl

Van de kerkelijk werkster (02-2021)
Mosterd na de maaltijd..?
December ligt al weer even achter ons, het gaat sneller dan je denkt. Ik hoop van harte dat we een fijn jaar tegemoet mogen gaan, waarin weer meer mogelijk is nu de vaccinaties op gang komen.

Afgelopen december heb ik een paar weken vrij gehad in verband met mijn verhuizing.
Er komt namelijk nogal wat bij kijken als je ergens 25 jaar gewoond hebt en als je veel hebt bewaard??
We hebben een huis gekocht in Burgerbrug (ongeveer een halve kilometer verder dan ons "oude" huis) met een prachtige tuin, waarin ik dan ook een moestuin wil maken.
Mijn man heeft hier nu een grotere studio voor zijn muziekpraktijk en we hebben een fenomenaal uitzicht richting de Hondsbossche Zeewering. We zijn erg dankbaar dat dit op ons pad is gekomen!
  In november/december heb ik mijn neef gevraagd een compilatie te maken van de beelden, die ik heb gefilmd en de foto's die ik heb gemaakt tijdens de laatste dienst van de Poortkerk. Daar was uiteindelijk veel  meer werk mee gemoeid dan ik had gedacht. Mijn digitale kaart crashte namelijk en alle beelden waren weg. Gelukkig hebben we een goeie vriend, die een echte nerd is op dit gebied en met een speciaal programma en veel geduld heeft hij de beelden weer naar boven kunnen halen.
De beelden zijn rond kerst op de website  www.pkndenburg.nl  geplaatst en je kan daar via de link bijkomen, die staat aangegeven. Let op: de link moet op een nieuwe tabblad worden geopend. Wilt u de beelden van de compilatie zelf hebben dan kunt u me benaderen. Ik stuur ze dan naar u toe (info@jessicaheetebrij.nl).
Omdat niet iedereen dagelijks de website van de kerk bekijkt, leek het me goed om u dit via deze weg te laten weten. Hopelijk niet helemaal mosterd na de maaltijd. Het is een mooi aandenken aan een bijzondere kerk, lijkt me.
Graag hoop ik u binnenkort weer te bezoeken. U kunt me bellen via 06-12302230 of we kunnen een afspraak maken om te wandelen. En natuurlijk kunt u me ook altijd mailen: info@jessicaheetebrij.nl  Hartelijke groet, Jessica Heetebrij    (pastoraal werker PG Den Burg)

Van de pastoraal werkster (03-2020)
Kennismaking pastoraal/kerkelijk werker, Jessica Heetebrij
Beste gemeenteleden,
Graag wil ik, Jessica Heetebrij, me aan u voorstellen.
Zondag 16 februari j.l. ben ik bevestigd als pastoraal/kerkelijk werker in de Poort voor de Protestantse kerk in Den Burg. Het was een mooie dienst, waar ik met veel genoegen en dankbaarheid op terugkijk.
Mijn naam is Jessica Heetebrij en ik woon met mijn man Victor in Burgerbrug.
Ik heb twee dochters, Fleur en Eva, die samen met hun vriend in Amsterdam wonen.
Ik mag 18 uur komen werken op dit prachtige eiland, en ik ben erg dankbaar voor deze mogelijkheid.
Tussen 1995-2002 heb ik 7 jaar voor het Regionaal Diensten Centrum van de PKN in Alkmaar (RDC) gewerkt en voor de Protestantse Jeugd en Jongeren Raad in Beverwijk.
Ik was daar onder andere bezig met cursussen & trainingen op het gebied van Verhalen Vertellen en theater maken en werkte veel met predikanten en begeleidde vrijwilligers van kerken, die zich inzetten voor de kindernevendiensten.

Toen het RDC werd opgeheven ben ik in 2002 een eigen bureau gestart, dat zich specialiseerde op Workshops Verhalen Vertellen en theater maken. Dit bureau JESS heb ik 7 jaar gehad.
In die tijd ben ik ook weer in de gezondheidszorg gaan werken en heb vele jaren als verpleegkundige in de thuiszorg gewerkt.
Ik heb in mijn carri?e veel omzwervingen gemaakt. Zo heb ik ook nog  als co?dinator bij het Leger des Heils gewerkt en in de crisisopvang in de psychiatrie gewerkt.  Dit was een leerzame periode en ik kon dat combineren met mijn pastorale werk in Broek op Langedijk de afgelopen anderhalf jaar.
Sinds 2017 gebruik ik een ruimte in de voormalige school in Burgerbrug, 'OldSkoel' genaamd.  Deze school heb ik opgeknapt met vrijwilligers uit het dorp en met ondersteuning van de gemeente.
In de 'OldSkoel' is er 'n dag per week (op vrijdag) een open inloop-dag, waar we elkaar rond de grote tafel ontmoeten, mooie gesprekken voeren en waar koffie, thee en taart geserveerd wordt.
In deze ruimte ben ik ook bezig met edelsmeden. Ik maak sieraden en doe dat ook in opdracht.  Hier verkoop ik ook Tweedekans-kleding, waarvan 10% naar een goed doel gaat.
Verder organiseer ik 5 keer per jaar op vrijdagavond de Tafel van 10, waar 10 mensen een driegangen menu voorgeschoteld krijgen en elkaar kunnen ontmoeten.
Op een paar maandagen in het jaar organiseren we  'De Oude Gewoonte' in de OldSkoel. Op die ochtenden krijgen de deelnemers eerst  koffie met wat lekkers en zingen daarna oude liedjes van vroeger. Tot slot eten we een gerecht uit grootmoeders tijd. Het is een groot succes waar veel behoefte aan is. De mensen geven zich maanden van te voren op om niet achter het net te vissen!
Fotograferen is een grote hobby van mij en ik word regelmatig gevraagd voor foto-opdrachten.
Zoals u leest lijkt stilzitten spaarzaam, maar toch lukt het mij om lekker op de bank een goed boek te lezen.
Ik hoop u binnenkort graag te ontmoeten om elkaar te leren kennen. Ik zie er naar uit!
Vriendelijke groet, Jessica Heetebrij

Als de kerkklok op woensdagmiddag half twee slaat, start ik met een wandeling rond Den Burg. Iedere woensdag, behalve bij Code Oranje. Zelden loop ik alleen. Dat is de bedoeling: iedereen kan mee. Al wandelend, in gemiddeld tempo, hebben we het over van alles en genieten van landschap, beweging en goed gezelschap.  ds. Wikke Huizing

Van de predikant (02-2017)
En toen was het zover. Bevestiging en intrede in de Protestantse Gemeente. De vorige maand schreef ik dat ik ertegenop zag, ernaar uit keek. De middag zelf was, in mijn beleving, een mooie mix van serieus ritueel en verkondiging, aandacht en humor, spanning en ontspanning. En wat zag de kerk er mooi uit! Nog niet eerder had ik haar in zo'n smaakvolle bloemenhulde gezien. Ook de overige organisatie was dik in orde. Van vrienden, familie en gemeenteleden heb ik alle lof gehoord voor de ontvangst en de receptie. Bij deze geef ik die pluim graag door.

In het colofon op de eerste pagina van onze gemeente in dit blad is een extra (mobiel) telefoonnummer (06-1087 2089) achter mijn naam geplaatst. Zo ben ik nog makkelijker te benaderen. We hebben afgesproken dat de maandag mijn vrije dag is.  Wikke Huizing


In de Doopsgezinde traditie, waar ik toe behoor,
 wordt door predikanten geen toga gedragen.
 Dit heeft te maken met het ontbreken van een
 strikte ambtsopvatting. Bij Doopsgezinden
 zijn alle gelovigen in principe ?priesters?.
 Dat heet het ?priesterschap aller gelovigen?. 
 In de praktijk is het echter handig als je een
 zuster of broeder ?vrijstelt? om het vak van
 predikant te leren en uit te oefenen.
 Daar horen echter geen uiterlijke tekens bij.
 Het niet dragen van een toga heeft voordelen en
 nadelen.
 Het voordeel is dat je jezelf af en toe op een nieuw
 jurkje mag trakteren.
 Afgelopen Pinkster vond ik het daarvoor wel weer tijd.
 Nadeel is dat dit aandacht en geld kost.
 Met een toga ben je in ?n keer klaar en als het
 koud is trek je gewoon een extra kledingstuk
 eronder aan.  Maar het is wel een saai gezicht,
 zelfs met een gekleurde stola.
 Een zomerse jurk, dus, voor de komende maanden. 
 Wikke Huizing

 Pinksteren met de kinderen

Paaswake gezien via een avondmaalkelk