* Van de predikant en pastoraalwerker

Van de predikant (09-2022)
Ik en de anderen, de anderen en ik..
Soms word je ?toevallig? gestimuleerd om ergens over na te denken. Door het lezen van een boek, artikel, of door een gesprek of een ervaring. Zo heeft mij de afgelopen tijd de verhouding, de balans, tussen de enkele mens en mensen in groepen enigszins bezig gehouden. Dat kwam door het onderwerp van het Praatcaf? (zie verderop) en door het lezen van een boekje, in de vakantie, met de titel ?Intieme vreemden?.[1] De beide onderwerpen vielen niet geheel samen maar raakten elkaar. Bijvoorbeeld de vraag waarom wij als mensen op z?n tijd graag alleen zijn en graag deel uitmaken van een groep, bij andere mensen willen horen. Zo vond ik het op vakantie heerlijk om me niet ergens bij aan te hoeven sluiten. Ik meed teveel gesprekjes op de camping. Zat urenlang heerlijk naar de rivier te staren, te kijken wat zich daar allemaal afspeelde, te mijmeren in m?n eentje (nou ja, met z?n twee? 😉). Tegelijkertijd genoot ik van het deelnemen aan een katholieke viering in Besan?n; zomaar waren we deel van een groep vreemden, die ook vreemd bleven, maar waar we toch mee verbonden waren door de liturgie. In ?intieme vreemden? gaat het over het feit dat we nooit helemaal degenen kennen waarmee we heel dicht samenleven, zelfs niet je intiemste partner. De ander blijkt een vreemde.  En dat je met een volslagen vreemde opeens een hele intieme band kunt hebben. En de verwarring die dit alles oplevert. Het is voor Verhaeghe het startpunt voor een hele theorie, die hier te ver voert. Maar we kennen het in de gemeente ook. Gericht op samen-zijn, op gemeenschap, op deel uitmaken van een groter geheel, op zinvolle relaties, willen we tegelijkertijd als individu gezien worden en nemen we soms even afstand om onszelf niet te verliezen. Tijdens de vakantie of door andere omstandigheden; bijvoorbeeld de schokkende ervaring dat we elkaar afwijzen, de maat nemen. Afstand nemen kan heel heilzaam zijn. Ook in de bijbelse verhalen is die beweging te zien; Jezus trekt zich af en toe terug, bijvoorbeeld.
Voor onze gemeente hoop ik dat ons verlangen naar een zekere mate van intimiteit ons blijft inspireren; het verlangen naar de ander en de Ander. Te bestaan voor elkaar. En dat we dat verlangen in elkaar herkennen en niet beschamen. Dan groeien we als mens en als gemeente, in geloof en vertrouwen. ds. Wikke Huizing

Afscheid van een mooie Texelse tijd! (07-2022)

Bij deze wil ik u laten weten dat mijn tijd als kerkelijk werker er alweer bijna op zit in Den Burg. Per 1 September ga ik beginnen in de Protestantse Gemeente in Purmerend als kerkelijk werker.
Ik werk nog tot en met de eerste week van augustus en per 10 augustus gaat mijn vakantie in t/m 31 augustus.
Wat gaat 2,5 jaar snel en zeker als er in die tijd ook nog het corona-virus rondwaart. Als ik terugkijk dan is er een hoop gebeurd in deze 2,5 jaar.
Velen van u heb ik mogen ontmoeten bij allerlei gebeurtenissen in uw leven. Er werd vreugde en verdriet gedeeld. Ik mocht mensen, thuis, in het ziekenhuis, tehuizen of klinieken bezoeken. Er is gehuild en gelachen.
Dank u wel voor uw vertrouwen wat u in mij heeft gesteld, de hartelijke woorden, het delen van zoveel verhalen en gebeden.

We hadden ontmoetingen waarin we soms heel even het gelaat van 'de Ander' mochten zien.
In dat licht en het vertrouwen werk ik; God die is en zegt 'Ik zal er zijn'.
Toen ik dit overpeinsde en bij deze zin kwam kreeg ik tegelijkertijd de bevestiging van mijn contract in de nieuwe gemeente waar ik ga werken.
Dat dan ook nog mijn collega deze 'Godsnaam' gebruikt in zijn digitale introductie van zichzelf maakte het helemaal bijzonder. Dat was voor mij een bevestiging dat het goed is.
 

Met genoegen kijk ik terug naar de afgelopen tijd. Toen ik nog maar net bezig was in Den Burg brak het corona-virus uit. Ondanks deze tegenslag kon ik toch het fotoproject maken en mocht ik velen van u fotograferen.
Ik denk aan de Kerst-inloop en hoe fijn het was om eindelijk dingen te kunnen organiseren en hoe lastig toen alles stil stond. Er waren en er zijn nog zoveel plannen.
Ook vond ik het zeer fijn om een Kerstverhaal met accordeonist Cor van de Knaap te mogen vertellen, hoewel we het destijds ineens digitaal moesten doen.
Gelukkig kon ik in die Corona 'stilstand' wel door gaan met mijn bezoeken.
De afgelopen Paas-inloop was een warme ontmoeting met allen en hier werd zichtbaar hoe erg mensen dit contact met elkaar gemist hadden.
Nooit heb ik de reis naar Texel toe als een obstakel gezien.

In het begin kon ik gebruik maken van overnachtingen in de pastorie van de Poort en na dat die verkocht was (ik heb er nog een mooie filmcompilatie van kunnen maken van het afscheid van de Poort) kon ik in Oosterend in de Parel overnachten. Doordat ik daar ook nog een mooie tijd Pastoraat kon verlenen na het vertrek van Ds.Kees de Jong heb ik het eiland aardig leren kennen.

Nu is het weer tijd om op te staan en verder te gaan. Ik wens u bij deze de zegenbede toe, die ik in het begin op kaarten heb laten drukken en wat ik u ten zeerste toewens:
Moge de weg je tegemoetkomen
Moge de wind in je rug zijn
Moge de zon je gezicht verwarmen de regen je velden beregenen En tot we elkaar weerzien,
Moge God je vasthouden in de palm van Zijn hand. 
Hartelijke groet, Jessica Heetebrij, 0612302230, (Grote Sloot 53, 1754JB Burgerbrug)

Schakel Inn van 9 juni en 6 juli. (07-20220
Hieronder zal ik proberen de sfeer te schetsen en vertellen over de onderwerpen, die er zijn besproken in de groep, waarin we bijeenkwamen om te praten over 'leven en sterven'.
We zijn met een klein groepje bij iemand thuis (en niet in de Schakel) omdat het geringe aantal deelnemers dat toelaat.
De sfeer is fijn en we kennen elkaar.
Bij het bespreken van een onderwerp als de kwetsbaarheid van ouder worden en vragen rondom levenseinde is vertrouwd met elkaar zijn van groot belang.
Je mag ouder worden als zegen zien.
De verschillende mensen uit de Bijbel die oud waren beschikten over kennis en levenswijsheid. Er werd naar ze opgekeken. In sommige culturen is dat nog zo.
Je bent ook kwetsbaar en afhankelijk soms van steun van kinderen of kleinkinderen.
Uiteindelijk zal een ieder sterven en het leven los moeten laten.
Sterven houdt in het leven ook weer los te laten en het leven weer terug te geven.
Maar de vraag is op welke manier je dat doet (als je daar wat over kan zeggen..)
Tot hoe ver ga je, wat kan je de mensen die je achter laat mee geven, wat wil je nalaten.
Wat wil je vastleggen en hoe wil je herinnerd worden.
Grote onderwerpen die goed waren om te delen, hoe moeilijk het soms ook is om mee om te gaan.
De Texelse nuchterheid ontbreekt niet.
Je bent op leeftijd en het leven heeft je gelouterd.
Ieder komt goed aan bod en we delen met elkaar.     Jessica Heetebrij

Van de predikant (6-2022)

Woensdag 11 mei was er, na twee jaar, weer een gemeenteavond. Aan het einde vroeg ik: ? waaraan zou de kerkenraad, wat u betreft, de komende tijd vooral aandacht moeten schenken??
Het was al laat op de avond; niet iedereen kon nog iets bedenken. Maar dit werd er ingeleverd op de uitgedeelde briefjes:
Ruim de tijd nemen bij het rondbrengen van bijvoorbeeld de kerststaven. Probeer geen haast te hebben, een kwartiertje moet toch kunnen..
Isolatie kerkramen
Meer samenwerking zoeken met andere gemeenten op gebied van Texels pastoraat
Mooie liederen, bekende, die we vrolijk zingen.
Meer mensen betrekken bij activiteiten van de kerk
Besluit Kerkelijk Werker
Blijf aandacht aan elkaar besteden
Pastoraat
Gespreksgroepen
Duurzaamheid en energie
Wat meer leuke dingen
Ze doen al zo veel!
Groene Kerk
Kerk in de maatschappij zichtbaar
In kleine groepen in de wijken, of wijk overschrijdend, huiskamerbezoeken organiseren. Liefst in een mix van middag en avond.

Een hele diverse ?oogst?. Net als de toon op de avond zelf, positief geformuleerd. Om met de laatste te beginnen; het uitnodigen van kleine groepjes bij mensen thuis is een concreet plan dat we binnenkort in het Ouderlingenberaad willen uitwerken. Daarmee worden ook al een paar andere opmerkingen op de briefjes ondervangen. Groene Kerk/duurzaamheid en energie is ook een goede en noodzakelijke om op te pakken. De energietransitie gaat ons allen raken en binnen onze gemeente zijn er ook veel mensen die er iets van weten. Ook de andere opmerkingen hebben onze aandacht. Misschien viel u achteraf nog iets in of denkt u bij het lijstje; ?ik weet ook nog wel een belangrijke kwestie?, schroom dan niet dit te melden.   ds. Wikke Huizing
 

Van de predikant (5-2022)
Nu de oorlog in Oekra?e al ruim twee maanden woedt, komt de herdenking van 4 mei onder een hernieuwde spanning te staan. Natuurlijk herdenken we die dag de gevallenen in de Tweede Wereldoorlog, de vermoordde joden en de slachtoffers van de Jappenkampen. In onze kerk zal mevrouw Witte vertellen over haar eigen geschiedenis, die ze zich lang niet bewust was en die haar leven heeft be?vloed. En vieren we op 5 mei dat vrijheid een groot en kostbaar goed is. Het feit dat op dit moment vluchtelingen uit Europa op Texel worden opgevangen, maakt ons pijnlijk bewust dat fascistisch denken en handelen absoluut niet verdwenen zijn. Het was er al die tijd. Het hield zich alleen verborgen, voor wie het niet wilde zien. In verhullende taal en beelden. En nee, ik heb het ook niet willen zien, willen geloven, al heb ik Poetin altijd een autoritaire engerd gevonden.
Dat doet wat met ons allemaal. Het maakt misschien angstig of onzeker, boos, moedeloos, of juist alert, of onverschillig. Vraag is hoe we ons hiertoe moeten/kunnen verhouden. Dat kan op verschillende niveaus: politiek, maatschappelijk, gemeentelijk en persoonlijk. Politiek gezien hebben we maar beperkte invloed. Daar gaat het om volgen van beslissingen, meningsvorming. Maatschappelijk idem dito; ?lezen? en interpreteren, zien, van de tekens en ontwikkelingen. In gemeente en persoonlijk gaat het om ?doen wat voor handen komt?. Met elkaar de bereidheid uit te spreken te doen (of te laten) wat zich aandient; hulp aanbieden als dat kan, gastvrij zijn als dat gevraagd wordt, al dan niet expliciet, delen van medemenselijkheid. En dat in grootst mogelijke samenwerking. Ons laten leiden door de liefde die van God komt, zou ik er nog vroom achteraan willen voegen. Dit is wat er zoal bij me opkomt op dit moment. We gaan het zien, de komende tijd. Want dat deze crisis nog wel even zal duren en steeds meer invloed op ons leven zal krijgen, lijkt wel duidelijk.
Wikke Huizing

Hoe gaat het? (08-2021)
In mijn vorige stukje in het Kerkblad heb ik onder andere geschreven over Oosterend, waar ik, zoals u wellicht weet, momenteel als pastoraal werker werkzaam ben voor 8 uur per week. Ik vervul deze taak na vertrek van Kees de Jong voor de periode dat de gemeente vacant is. Erg leuk om Oosterend op deze wijze te leren kennen !
De vorige keer liet ik u ook weten, dat wij in "volle verwachting" waren en dat ik oma zou worden. Dat is 28 mei gebeurd en we zijn trotse grootouders van onze kleindochter Ayva Novi. De bevalling is goed gegaan, het gaat goed met de kersverse ouders en met het kind, daar zijn we erg dankbaar om.
Altijd zag en zie ik de glinstering in de ogen van mensen, als je over hun kleinkinderen begon of begint en die glinstering kunnen de mensen nu in onze ogen zien!
De zomer liet lang op zich wachten, maar gelukkig is het weer in het algemeen droog (??) en zonnig. De regenbuien hebben in ons dorp voor menig natte voeten gezorgd en wij konden merken dat onze garage en studio van het nieuwe huis lager lagen dan het huis zelf? Gelukkig niet andersom?..
De maatregelen in verband met corona worden gelukkig steeds meer versoepeld en we mogen eindelijk weer dingen ondernemen, in de kerkdienst elkaar ontmoeten, zacht zingen, naar concerten gaan en musea en restaurants bezoeken.
Ook op Texel begint het langzamerhand steeds drukker te worden.
Het is weer helemaal wennen voor mensen om na zo'n lange tijd op zichzelf aangewezen te zijn ook weer met anderen sociaal om te (kunnen) gaan. Voor veel mensen, die somber werden van alle maatregelen, een verademing.
Voor mensen, die het voor de coronatijd erg druk hadden, was deze tijd een mooie gelegenheid om kritisch te kijken naar wat echt nodig en belangrijk is in het leven. Goed om dit inzicht mee te nemen in het (bijna) normale leven en goed om dit proberen vast te houden.
Momenteel ben ik nu elke dinsdag en woensdag op Texel en met de activiteiten, die ik graag de komende tijd wil op gaan zetten, zal dat vaak nog een dag extra in de week zijn.
De komende tijd gaan we kijken welke activiteiten we kunnen opzetten ? weer nieuw leven in kunnen blazen en we hopen dat vanaf september allerlei dingen op de rit staan en dat we van start kunnen gaan. U leest er vast meer over in het volgende kerkblad.
Het geeft al moed dat het weer gaat stromen!
We hebben elkaar nodig om het Levend water helder te laten stromen uit de Levens Bron en om elkaar te bemoedigen.
Graag hoop ik u weer te zien, bij u thuis, in de kerk of bij de toekomstige activiteiten.
Vriendelijke groet,  
Jessica Heetebrij, Pastoraal werker Den Burg/Oosterend, 0612302230, jessicaheetebrij@zonnet.nl

Van de kerkelijk werkster (02-2021)
Mosterd na de maaltijd..?
December ligt al weer even achter ons, het gaat sneller dan je denkt. Ik hoop van harte dat we een fijn jaar tegemoet mogen gaan, waarin weer meer mogelijk is nu de vaccinaties op gang komen.

Afgelopen december heb ik een paar weken vrij gehad in verband met mijn verhuizing.
Er komt namelijk nogal wat bij kijken als je ergens 25 jaar gewoond hebt en als je veel hebt bewaard??
We hebben een huis gekocht in Burgerbrug (ongeveer een halve kilometer verder dan ons "oude" huis) met een prachtige tuin, waarin ik dan ook een moestuin wil maken.
Mijn man heeft hier nu een grotere studio voor zijn muziekpraktijk en we hebben een fenomenaal uitzicht richting de Hondsbossche Zeewering. We zijn erg dankbaar dat dit op ons pad is gekomen!
  In november/december heb ik mijn neef gevraagd een compilatie te maken van de beelden, die ik heb gefilmd en de foto's die ik heb gemaakt tijdens de laatste dienst van de Poortkerk. Daar was uiteindelijk veel  meer werk mee gemoeid dan ik had gedacht. Mijn digitale kaart crashte namelijk en alle beelden waren weg. Gelukkig hebben we een goeie vriend, die een echte nerd is op dit gebied en met een speciaal programma en veel geduld heeft hij de beelden weer naar boven kunnen halen.
De beelden zijn rond kerst op de website  www.pkndenburg.nl  geplaatst en je kan daar via de link bijkomen, die staat aangegeven. Let op: de link moet op een nieuwe tabblad worden geopend. Wilt u de beelden van de compilatie zelf hebben dan kunt u me benaderen. Ik stuur ze dan naar u toe (info@jessicaheetebrij.nl).
Omdat niet iedereen dagelijks de website van de kerk bekijkt, leek het me goed om u dit via deze weg te laten weten. Hopelijk niet helemaal mosterd na de maaltijd. Het is een mooi aandenken aan een bijzondere kerk, lijkt me.
Graag hoop ik u binnenkort weer te bezoeken. U kunt me bellen via 06-12302230 of we kunnen een afspraak maken om te wandelen. En natuurlijk kunt u me ook altijd mailen: info@jessicaheetebrij.nl  Hartelijke groet, Jessica Heetebrij    (pastoraal werker PG Den Burg)
 

Van de predikant (02-2017)
En toen was het zover. Bevestiging en intrede in de Protestantse Gemeente. De vorige maand schreef ik dat ik ertegenop zag, ernaar uit keek. De middag zelf was, in mijn beleving, een mooie mix van serieus ritueel en verkondiging, aandacht en humor, spanning en ontspanning. En wat zag de kerk er mooi uit! Nog niet eerder had ik haar in zo'n smaakvolle bloemenhulde gezien. Ook de overige organisatie was dik in orde. Van vrienden, familie en gemeenteleden heb ik alle lof gehoord voor de ontvangst en de receptie. Bij deze geef ik die pluim graag door.

In het colofon op de eerste pagina van onze gemeente in dit blad is een extra (mobiel) telefoonnummer (06-1087 2089) achter mijn naam geplaatst. Zo ben ik nog makkelijker te benaderen. We hebben afgesproken dat de maandag mijn vrije dag is.  Wikke Huizing


In de Doopsgezinde traditie, waar ik toe behoor,
 wordt door predikanten geen toga gedragen.
 Dit heeft te maken met het ontbreken van een
 strikte ambtsopvatting. Bij Doopsgezinden
 zijn alle gelovigen in principe "priesters".
 Dat heet het "priesterschap aller gelovigen". 
 In de praktijk is het echter handig als je een
 zuster of broeder 'vrijstelt' om het vak van
 predikant te leren en uit te oefenen.
 Daar horen echter geen uiterlijke tekens bij.
 Het niet dragen van een toga heeft voordelen en
 nadelen.
 Het voordeel is dat je jezelf af en toe op een nieuw
 jurkje mag trakteren.
 Afgelopen Pinkster vond ik het daarvoor wel weer tijd.
 Nadeel is dat dit aandacht en geld kost.
 Met een toga ben je in ?n keer klaar en als het
 koud is trek je gewoon een extra kledingstuk
 eronder aan.  Maar het is wel een saai gezicht,
 zelfs met een gekleurde stola.
 Een zomerse jurk, dus, voor de komende maanden. 
 Wikke Huizing
 

 Pinksteren met de kinderen

Paaswake gezien via een avondmaalkelk

Wandelen met de predikant
Vanaf woensdag .............. sta ik elke woensdag om 13.30 uur bij de ingang van de Burght. We praten over alles en nog wat. U bent van harte welkom om mee te wandelen.