* Van de predikant
Van de predikant
(03-2024)
Lang geleden heb ik eens een hele Paasnacht dóórgewaakt met een groep jonge
mensen in Amersfoort. Het was een nacht vól met rustige activiteit. Er werd
toneel gespeeld, een voetwassing gedaan, gepraat, gezwegen, midden in de nacht
gegeten, muziek gemaakt. We bereidden deels de dienst van de paasochtend met
elkaar voor, voor de gemeente. Het was van een grote intimiteit; in het donker
van de nacht voelden we ons meer één, opgenomen.
Langzaam werd het licht en na een gezamenlijk ontbijt kwamen de eerste
kerkgangers binnen. De viering had door de nachtelijke wake een bijzondere
intensiteit, die voelbaar was, ook voor de gemeente die de nacht niet had
meegemaakt. Niemand viel in slaap. Pas in de middag van Pasen werden we echt
moe. Ik ben het nooit vergeten, hoewel het maar één keer was.
Met haar project ‘Nacht-Wacht’ heeft theatermaker, theoloog en schrijver
(stadsdichter van Amsterdam) Marjolein van Heemstra het belang en de schoonheid
van de nacht willen herwaarderen. Ze doet dat middels nachtwandelingen met
kleine groepjes waarin ze laat luisteren, kijken, voelen, ruiken, en verhalen
deelt.
Ze vertelt erover in het radioprogramma ‘Spraakmakers’: “In ons overbelichte en
lawaaierige leven is het heilzaam om de stilte en het donker van de nacht
opnieuw te ervaren. De nacht is tijd van herstel en groei en begin “. Dat is
ook bijbels denken; in de Schrift is de nacht het begin van de dag, niet het
einde. De nacht is tevens vól van leven; sonargeluiden van dieren, geursporen
die naar planten leiden. Je ziet zelf bijna niks, ziet minder vér, en in plaats
daarvan wórdt je bekeken door dieren als bijv. een buizerd of wezel. Heemstra
beweert in het programma ook dat wie met duisternis buíten zichzelf weet om te
gaan (en zeker stadsmensen hebben die omgang grotendeels verloren) ook de
duisternis binnen in zichzelf beter herkent en weet te hanteren. Zou dat een
reden zijn waarom Christus in de nacht opstaat uit de dood? Dat Hij ons leert de
duisternis aan te gaan, in onszelf en in onze wereld, te durven kennen, en
daarmee te beheersen? Hoe het ook zij, de nacht heeft betekenis voor onze dagen.
Wie daar iets van wil ervaren is van harte welkom in de Paaswake, 31 maart, 6.30
uur, De Burght. Wikke Huizing
En wie meer wil horen over de ‘Nachtwacht’ kan luisteren naar NPORadio1/
fragmenten/Spraakmakers/ Marjolein van Heemstra.
Van
de predikant (02-2024)
Het jaar 2024 is een schrikkeljaar. We krijgen er deze maand gratis een dag bij.
Elk jaar dat deelbaar is door vier (maar niet door 100) is een schrikkeljaar.
Het vorige was het jaar 2020. Het woord schrikkeljaar is afgeleid van het
werkwoord schrikken, maar dan in een verouderde betekenis. In de veertiende eeuw
betekende schrikken 'opspringen, een grote stap of sprong nemen'.
Een schrikkeljaar is dus eigenlijk een jaar dat verspringt, met de stap van een
dag. Dat is nodig omdat een kalenderjaar van 365 elk jaar zes uur tekortkomt in
de draaiing van de aarde. Vier keer zes is vierentwintig; een extra dag. Of De
Schepper het zo bedacht heeft….weet ik niet, natuurlijk, maar zo rekenen we de
dagen. In het Jodendom wordt het verschil opgelost met een extra maand, 7 keer
per 19 jaar. Zij rekent namelijk met maanjaren en die hebben maar 354 dagen.
Hoe het ook zij, wij leven van dag tot dag. En dat geeft ons bestaan ritme.
“Wat is je favoriete dag?” vroeg laatst iemand. En ik wist het werkelijk niet;
elke dag heeft wel iets. Soms zie ik tegen een dag op, vaker verheug ik met op
de nieuwe dag; ze zijn gevuld en vol van leven. Dus antwoordde ik maar:
“Vandaag!”
De favoriete dag van de Eeuwige is, denk ik, de achtste dag. Dat is de dag die
eigenlijk niet kan en daarom Gods tijd is; noem het voleinding of eeuwigheid. In
ieder geval is het een bijzondere dag van vernieuwing, herschepping; een
nieuwgeboren kind krijgt op de achtste dag zijn/haar naam. De feestdag Simchat
Tora, de Vreugde der wet, is de achtste dag en het einde van het
Loofhuttenfeest. Het laatste gedeelte van de Tora én het eerste worden dan na
elkaar gelezen; een nieuw begin.
De achtste dag is de dag die komt, om naar uit te zien. Volgens de apostel
Paulus is in Christus de achtste dag aangebroken en het Koninkrijk van God onder
ons. Zo bekeken mogen we elke dag leven alsof het de achtste is…..!
Wikke Huizing
NB. Op maandag 4 en dinsdag 5 februari volg ik een nascholingscursus op Hydepark.
In de loop van woensdag 6 februari ben ik weer op Texel.
Om alvast te noteren: Zondag 17 maart, Soep op Zondag, Dorpshuis De Hof, De
Koog. Inloop 15 uur, start programma 15.30 uur. Thema “Door alle lagen heen..”
Opgave via
soepopzondagtexel@gmail.com
(let op de toevoeging texel in het adres!)
advent december 2023
Van de
predikant. (01-2024)
Van mijn kant deze maand een woord van dank. Voor de goede samenwerking met
zoveel mensen, dit afgelopen jaar, op heel veel momenten. Elke keer ervaar ik
het overleggen en praktisch organiseren als bijzonder plezierig en positief; met
de organisten, kosters, kerkenraad, commissies, redactie, en zovele anderen. Er
wordt met elkaar meegedacht, v?ruit gedaan, achteraf nabesproken, en onderling
gewaardeerd. Veel tijd en aandacht wordt gegeven door een relatief kleine groep
mensen. En dat is soms best veel gevraagd. Als predikant heb ik daar grote
waardering voor. Het maakt het werken in de gemeente tot een genoegen. Nogmaals
dank voor de samenwerking! En alle goede wensen voor het komende jaar.
Ds. Wikke Huizing.
Van de predikant
(2017)
En toen was het zover. Bevestiging en intrede in de Protestantse Gemeente. De
vorige maand schreef ik dat ik ertegenop zag, ernaar uit keek. De middag zelf
was, in mijn beleving, een mooie mix van serieus ritueel en verkondiging,
aandacht en humor, spanning en ontspanning. En wat zag de kerk er mooi uit! Nog
niet eerder had ik haar in zo'n smaakvolle bloemenhulde gezien. Ook de overige
organisatie was dik in orde. Van vrienden, familie en gemeenteleden heb ik alle
lof gehoord voor de ontvangst en de receptie. Bij deze geef ik die pluim graag
door.
In het colofon op de eerste pagina van onze gemeente in dit blad is een extra
(mobiel) telefoonnummer
(06-1087 2089)
achter mijn naam geplaatst.
Zo ben ik
nog makkelijker te benaderen. We hebben afgesproken dat de maandag mijn vrije
dag is. Wikke Huizing
In de Doopsgezinde
traditie, waar ik toe behoor,
wordt door predikanten geen toga
gedragen.
Dit heeft te maken met het ontbreken van een
strikte ambtsopvatting. Bij Doopsgezinden
zijn alle gelovigen in principe "priesters".
Dat heet het "priesterschap aller gelovigen".
In de
praktijk is het echter handig als je een
zuster of broeder 'vrijstelt' om het vak van
predikant te leren en uit te oefenen.
Daar horen echter
geen uiterlijke tekens bij.
Het niet dragen van een toga heeft voordelen en
nadelen.
Het voordeel is dat je jezelf af en toe op een nieuw
jurkje mag
trakteren.
Afgelopen Pinkster vond ik het daarvoor wel weer tijd.
Nadeel is dat dit aandacht en geld kost.
Met een toga ben je in
'n keer klaar en als het
koud is trek je gewoon een extra kledingstuk
eronder aan.
Maar het is wel een saai gezicht,
zelfs met een gekleurde stola.
Een zomerse jurk, dus, voor de komende maanden.
Wikke Huizing
Pinksteren met de kinderen
Paaswake gezien via een avondmaalkelk